Tizimga kirish


Yoki

Ro'yhatdan o'tish


yoki

Parolni tiklash

Mubashshir Ahmad

Mubashshir Ahmad Mudarris, olim 02 Iyun 2023


Jannat va do'zax yo'li

img

Aytaylik, yakka o'zingiz safarga chiqdingiz va oldingizda ikki yo'l paydo bo'ldi. Biri qiyin: toqqa ko'tarilgan yo'l bo'lsa, boshqasi oson: kenglikda yastangan yo'ldir. Birinchisida osib qo'yilgan ko'rsatkichda: “Bu yo'lning boshi o'nqir-cho'nqir, toshloq, tikan-butali, yurish og'ir, siljish qiyin bo'lsa-da katta shaharga olib boradigan, ko'zlangan maqsadga yetkazadigan eng to'g'ri yo'ldir”, deb yozib qo'yilgan. Ikkinchisi esa ravon, mevali va gullagan daraxtlar soya tashlab turgan, chetlari ko'ngilni xushlaydigan, ko'zni quvnatadigan qahvaxona, o'yinxonalarga to'la. Lekin uning lavhasiga: “Bu yo'l xatarli va tahlikali, oxiri muhaqqaq o'lim va aniq halokatdir”, deb yozib qo'yilgan.
Shunda siz qaysi yo'ldan yurasiz?

Shubhasiz, nafs qiyiniga emas – osoniga, alamlisiga emas –lazzatlisiga moyil bo'ladi. Nafs erkinlikni sevadi, cheklovni yoqtirmaydi. Bu – Alloh nafs ustida yaratgan fitratdir. Agar inson nafs-havosiga bo'ysungan holda qoldirilsa, unga bo'ysunsa, ikkinchi yo'lni tanlaydi. Lekin bu holda aql aralashib, hozirda mashaqqatli, noqulay ko'rinsa-da, orqasida boqiy rohat va ajib saodat bo'lgan yo'l bilan hozir oson va qulay ko'rinsa-da, ortida benihoya alam va kulfat bo'lgan yo'l o'rtasini mezonga qo'yadi va birinchi yo'lni ortiq biladi. 
Bu – jannat yo'li va do'zax yo'lining misoli. 
Do'zax yo'li rohat, farog'atli. Unga nafs moyil, havoi nafs unga undagan. Unda jamol go'zalliklariga nazar solish, shahvat va uning lazzatlariga istijobat bor. Unda molni turli yo'llar bilan qo'lga kiritiladi va u marg'ub, ham mahbub. Erkin va ozodlik unda, nafs esa hurriyat va erkinlikni sevadi, cheklovlardan qochadi.
Jannat yo'lida mashaqqat va qiyinchiliklar bor. Cheklov va chegaralar ham, nafsga qarshi borish va havoi nafsni sindirish ham unda. Lekin bu yo'ldagi muvaqqat mashaqqatning oqibati oxiratdagi doimiy rohatdir. Do'zax yo'lidagi bir zumli lazzatning samarasi esa, jahannamdagi davomli alamdir. Masalan, imtihon tunlaridagi talaba televizor qarshisida mukka tushgan oila a'zolarini surur va rohatda qoldirib, kitob va daftarlari bilan yakka o'zi qolgan paytda qattiq og'rinadi, alamlanadi. Bu alam ortidan esa u muvaffaqiyat lazzatini totadi. Yoki xasta inson isitma og'rig'i ustiga bir necha kun totli taomlar mahrumligiga ham sabr qiladi. Shu sabab bundan keyin sog'lik saodatini qo'lga kiritadi. 
Alloh oldimizga shu ikki yo'lni qo'ygan. Va bizga ular o'rtasini ajarata bilish malakasini bergan. Bu bilan yaxshilikni yomonlikdan farqlaymiz. Xoh olim bo'lsin, xoh johil, xoh kattayu, xoh kichik, hamma agar yaxshi ish qilsa ko'ngli rohatlanadi. Yomon ish qilib qo'ysa, bezovtalanadi. Bu malaka hatto hayvonda ham mavjud. Masalan, mushukka bir bo'lak go'sht otsangiz oldingizda uni shoshmasdan, xotirjam holda tanovul qiladi. Agar uni o'g'irlab ketsa sizdan uzoqda, shoshilganicha yeydi. Ta'qib qilib, olib qo'ymasligingiz uchun ikki ko'zi sizda bo'ladi. Buning ma'nosi, birinchi luqma haqqi ekanini, ikkinchisini esa nohaq qo'lga kiritganini u idrok qildi, degani emasmi? 
Bu haq bilan botil o'rtasini, halol bilan harom o'rtasini farqlash emasmi?
It agar yaxshi ish qilsa, go'yo undan mukofot kutayotgandek egasiga yaltoqlanadi. Ammo bir gunoh ish qilib qo'ysa, go'yo uzrini izhor qilayotgandek yoki jazolanishini kutayotgandek dumini qisib uzoqqa borib oladi.
Alloh taoloning: “Va Biz uni ikki balandlikka yo'llab qo'ydik!” (Balad, 12) deganining ta'vili mana shudir.
Alloh taolo jannat yo'li boshiga unga chaqiradigan, unga yo'llaydigan da'vatchilar, payg'ambarlarni qo'ygan. Shuningdek, do'zax yo'liga unga chorlaydigan, unga targ'ib etadigan chaqiruvchi shaytonlarni qo'yib qo'ygan. Va ulamolarni payg'ambarlar merosxo'ri qilgan. Muhammad qizi Fotima otasidan mol yoki uy meros olmagan. Ulamolar ham undan ushbu da'vatni meros qidib olishgan. Kim uni o'z o'rnida qoyim qilgan bo'lsa, ushbu meros sharafiga haqli bo'ladi.
Albatta payg'ambarlar va ularning merosxo'rlari bo'lgan solih olimlar jannat yo'liga chaqiruvchi kishilardir. Shaytonlar va odamlarning buzg'unchi fosidlari do'zax yo'liga chaqiruvchi kimsalardir. Bizda, bizning ichimizda ularning ham, bularning ham yordamchilari bordir. Ichimizda payg'ambarlarga tarafkashlar va shaytonlarga tarafkash toifa – yomonlikka buyuruvchi nafs bor.
Bu da'vat ishi juda qiyin. Chunki bashariyat nafsi hurriyatga moyil qilib yaralgan. Din esa uni ko'p narsada cheklaydi. Inson lazzat ortidan boshvog'i qo'yvorilishga moyil xalq qilingan. Din esa uni tutib qoladi. Kim uni fisq va isyonga chaqirsa, tabiatiga muvofiq keladi. U bilan birga ariqda oqqan suvdek ravon yuradi. 
To'g'ri, nafs hurriyatga tabiatan moyil. Din esa kishandir. Bu kishan juda kerakdir. Agar nafsni o'z holiga qo'ysak, hurriyatga tabiatan moyilligidan kelib chiqib fahsh ishlarni qilib qo'yadi. Va jamiyat ulkan jinnixonaga aylanadi. Chunki mutlaq hurriyat jinnilar uchundir. Jinni xayoliga kelgan hamma ishni qiladi. Masalan, yo'lda yalang'och yurib qoladi. Avtobusda haydovchining yelkasiga minib oladi. Kiyiming chiroyli ko'rinib ustingdan yechib oladi. Qizing mahliyo qilib, uni o'ziga berishingni talab etadi. Jinnilik mutlaq hurriyatli hurlikdir. Oqilni esa aqli kishanlab olgan bo'ladi. 
Aql nima?
U kishandir. U arabchadagi عقال – 'iqol degan so'zdan olingan bo'lib, u tuyani bog'lanadigan arqonga aytiladi. Hikmati shuki, bular bir-biriga yaqin ma'nodagi so'zdir. U ham kishan, hazora ham kishan. U ham xohlaganingni qilishga qo'ymaydi. Balki u senga odamlarning huquqini va jamiyat odatlarini rioya qilish majburiyatini yuklaydi. Adolat ham kishandir. Chunki u “bu yer qo'shning hurriyati boshlangan joy” deya sening hurriyatingga chegara qo'yadi.
Keyin-chi, gunohlar lazzatlidir. Chunki u nafs tabiatiga muvofiq keladi. Sen g'iybatni eshitish va unda ishtirok qilishda lazzat topasan. Chunki u senga yomonligini zikr qilgan kishidan yaxshi va afzal ekaningni his qildiradi. O'g'irlik mazadir. Chunki unda molga mashaqqat va qiyinchiliksiz ega bo'lish bordir. Zino rohatdir. Chunki unda nafsga havosini berish, shahvoniyatiga yetishish mavjuddir. Imtihonda aldov lazizdir. Chunki u muvaffaqiyatga oson erishtiradi. Qanday bo'lsin majburiyatdan qochish nafsga yoqimlidir. Chunki rohat va tanballik undadir. 
Lekin inson tafakkur qilgan va aqlini ishlatgan paytda bu muvaqqat hurriyat uning ortidan keladigan jahannamning benihoya tutqunligiga, harom qilingan bu lazzat esa so'ngidagi azobga teng kelmasligini anglaydi. 
Kim mana bunga rozi bo'ladi: guvohlar oldida u va men kelishamiz. Ahdimizning muddati bir yil bo'ladi. Bu davr mobaynida kerakli molni beramiz. Xohlagan qasrida, istagan mamlakatida yashattiramiz. Xohlagan ayoliga, ikkita, uchta va to'rttagacha uylatamiz. Agar kechasi birini qo'yib, ertalab boshqasiga uylansa ham unga xohlagan ishidan birortasini ham man qilmaymiz. Lekin yil tugaganida bo'ynidan dorga osamiz yoki to o'lgunicha qiynaymiz. Bu odam: “Ortida o'lim bor bunday lazzat qanday baxtsizlik, yo'q bo'lsin, uzoq bo'lsin”, demaydimi? Dorda o'zi bir soat osilib turgani, unga bor lazzatidan asar ham qolmaganini tasavvsr qilmaydimi? Vaholanki dor qiynog'i bir necha daqiqa, oxirat azobi esa uzoq zamon bo'lsa-chi?!
Umrida gunoh qilmagan, ana shu ma'siyatdan lazzat topmagan odam yo'q. Kamida to'shak huzurini bir marta bo'lsa ham bomdod namoziga turishdan oldinga qo'yganmiz. Bundan o'n yil avval his qilganimiz ushbu lazzatdan hozir qo'limizda nima qolgan? Hech nima!
Ichimizda savob ish uchun o'zini qiynamagan va ana shu toat uchun alam tortmagan kishi topilmaydi. Ozida Ramazon oyi ochlik va chanqog'ini boshidan kechirgan. Endi hozir o'n yil oldin Ramazon oyida tatigan ochlik og'rig'idan nafsimizda qanday iz qoldi? Hech qanday! 
Gunohlar lazzati ketdi va iqobi qoldi! Toatlar alami ketdi va savobi qoldi!
O'lim onlari. Ushbu onlarda bizga totgan hamma lazzatlarimizdan va ko'targan mashaqqatlarimizdan nima qoldi?
Albatta barcha mo'min tavba qilishni, Allohga qaytishni xohlaydi. Lekin kechiktiradi, keyinroq deydi. Men ham aytardim: “Agar haj qilsam tavba qilib qaytaman”. Hajga bordim, tavba qilmadim. Va yana aytardim: “Agar qirqqa kirsam tavba qilaman va qaytaman”. Qirqqa kirdim, tavba qilmadim. Oltmishdan o'tdim, tavba qilmadim. Qartaydim, tavba qilmadim. Buning ma'nosi, men harom amallarni qilyapman va fahsh ishlarni amalga oshiryapman, degani emas, Alhamdulillah! Lekin inson o'ziga solihlikni umid qiladi, ammo uni keyinga suradi. Go'yo muhlat ko'p deb o'ylaydi. Umrni uzoq deb hisoblaydi. O'lim esa to'satdan eshik qoqqanini ko'radi. Men o'zim o'limni ikki marta ko'rganman. O'lganning shuurini his qilganman. Toatsiz o'tkazgan har daqiqamga pushaymon bo'lganman. Qasamki, undan qutulganimda bir necha oy o'sha hislar menda qolgan. Solih odamga aylanib qolganman. So'ng hayot to'lqinlariga ikkinchi marta sho'ng'idim. Unutdim... o'limni unutdim. 
Hammamiz o'limni unutamiz. O'lganlar oldimizdan har kun o'tganini ko'ramiz. Lekin biz ham yaqinda o'lishimizni tasavvur qilmaymiz. Janoza namozida turamizu, dunyo haqida o'ylaymiz. Har birimiz o'ylaymizki, o'lim hamma odamlarning peshonasiga yozilgan. Illo bundan o'zi istisno. Vaholanki, inson aniq biladi; dunyo undan burilmoqda va u ham dunyodan burilmoqda. 
Inson qancha yashasa ham u baribir o'luvchidir. Oltmish yil yashasin. Yetmish yil yashasin. Yuz yil yashasin. Bu muhlat tugamaydimi? Yuz yil yashab o'lgan odamni bilmaysizmi? Nuh (alayhissalom) qavmini to'qqiz yuz ellik yil davomida da'vat qildi. Nuh hozir qaerda? Dunyo unga vafo qildimi? O'limdan omonda qoldimi? Nima uchun o'lim to'g'risida tafakkur qilmaymiz? Undan qochib qutulolmas ekanmiz, nega unga tayyorlanmaymiz?

Mubashshir AHMAD tarjimasi


  • 4260
Ahmad Muhammad Tursun

Ahmad Muhammad Tursun Yozuvchi 02 Iyun 2023


Kambag'allik ayb emas

img

Azaldan faqirlar maqtaladi. Chunki insonlar kambag'allarni yaxshi ko'rishga buyurilgan, Alloh uchun eng yaxshi odamlar kambag'allardir, deyilgan. Barcha payg'ambarlar ham kambag'allik bilan imtihon qilingan. Faqir-kambag'allarni sevishda Nabiyni sevish bor. Ammo faqir odam qanoatli bo'lsa, xalqdan biror narsa tama' qilmasa, ularning qo'lidagi narsadan umidvor bo'lmasa, qanday yo'l bilan bo'lmasin mol-dunyo orttirishga intilmasa yoki haris bo'lmasa, shundagina u maqtaluvchi faqir hisoblanadi. Xabarda aytilganidek, «Boylarning uyiga kamroq kiringlar, aks holda Allohning sizlarga bergan ne'matlarini pisand qilmagan bo'lasizlar». Yana faqirlarni juda katta ajr-mukofotlardan, savoblardan to'sadigan bir illat borki, bu ularning kibridir. Faqirning kibri boylarnikidan yomon bo'ladi, sababi boy mol-davlatidan faxrlanib kibr qilsa, kambag'al hech narsaga ega bo'lmasdan turib kibr qiladi. Ana shu kibr ortidan u hamma ishda boyga tenglashishga intiladi, o'zini boy ko'rsatish uchun har qanday aldov va nayranglarga boradi, bu bilan taqdirga isyon qilgan hisoblanadi.

Xabarda aytilganki: «Uch kimsaga qiyomat kunida Alloh taolo gapirmaydi va qaramaydi ham, ularga qattiq, alamli azob bo'ladi: ular – zino qiluvchi keksa, yolg'onchi podshoh va kibrli faqir kishilardir»; «Alloh mutakabbirni yomon ko'radi, mutakabbir faqirni undan ham yomon ko'radi».

Haq yo'ldan yiroq bo'lgan inson uchun faqirlikning mash'um xatarlari bor. Ba'zi ma'naviy ojiz odamlar uchun faqirlik, uning ortidan keladigan qiyinchilik-mashaqqatlar kufrga ketish uchun bir vosita bo'lib qolishi mumkin. Chunki sabr va qanoat kabi ulug' ne'matlardan bebahra insonlar faqirlik imtihonining qiynoqlariga dosh berolmay, har kuni Yaratgandan norozi bo'lib, shirku isyon bayrog'ini ko'tarishga odatlanib qolishadi. O'zini kamsitilgan his etishadi yoki ilohiy adolat buzilganmikin, degan kufrona gumonlarga borishadi.
Ba'zan faqirlikda, kambag'allikda yashayotgan odamlarni kuzatsangiz, ularning go'yo faqirliklariga o'zlari aybdorday, o'ksinib, boshqalar oldida xijolat chekib, noqulay holatga tushishlarini ko'p ko'rgansiz. Yoki «Nima qilaylik, peshonamiz sho'r ekan, Xudo bizni faqir qilib, nochor qilib yaratib qo'ygan bo'lsa!» deb zorlanishganini eshitgansiz. Ayrimlari o'zlarining faqirliklaridan uyalib, sal o'ziga to'qroq qarindoshlar bilan bordi-keldini ham yig'ishtirib qo'yishadi. Ba'zilar kambag'allikdan shunchalik orlanishadiki, tarkidunyo qilgan rohib kabi odamlardan butunlay o'zlarini tortishadi. Mahalla-ko'y, to'y-marosimlarga aralashishdan ham voz kechishadi. Nima, kambag'allik ayrimlar o'ylaganiday, shunchalik aybmi, kamchilikmi, peshonaning sho'rimi, Allohning jazosimi yoki taqdirning shumligimi?
Yo'q va yana yo'q. Agar inson faqirlik orqasidan o'ziga qanday ulug' marhamat, ajr-mukofotlar borligini, u faqirlik bilan sinalayotgan ekan, bundan sabr, shukr orqali sharaf bilan o'ta olsa, uni boqiy dunyoda qanday ulkan ne'matlar va mukofotlar kutayotganini tasavvur ham qila olmaydi. Bejizga o'tmishdagi so'fiylar: «Agar hukmdorlar bizdagi ruhiy xotirjamlikning sababini bilib qolishsa, egnimizdagi jandalarni tortib olgan bo'lishar edi», deyishmagan. Shunday ekan, siz faqirlik kelganida xafa bo'lish o'rniga sevining, kambag'alligingizni qo'rqmay, uyalmay tan oling, o'zingizni kambag'allikka tayyorlang. Zakot yeyishdan uyalmang, shuni bilingki agar siz kabi kambag'allar bo'lmasa, boylar zakotini bergani odam topolmay, Allohning farzini bajara olmay qolishardi-ku! 
Faqirona hayotning ruhiy va ma'naviy sakinati, qalb xotirjamligini hech narsaga tenglab bo'lmaydi. Mol-dunyosi bo'lmagan odam uni tasarruf qilish, ko'paytirish, foyda olish, asrash, aldanish xavfi kabi qanchalab ofat-xatarlardan omonda, xotirjam yashaydi. Dunyoning tashvishi va hisob-kitobi miyasini band qilmagani uchun ibodatlarida halovat, rohatlanish bor. Boqiy dunyoda hisobga tortilmasligining o'zi va buning ortidagi qalb halovatini uncha-buncha narsa bilan o'lchab bo'lmaydi. Kambag'alning boylardan besh yuz yil avval jannatga kirishi bashorati hamma boyliklardan ustun mukofot emasmi? Xabarlarda aytilganiday: «Odamlarning oldidan aylanib yurganida bir va ikki luqma yoki bitta va ikkita xurmo bersang, olib ketadigan kishi haqiqiy miskin emas. Haqiqiy miskin o'zini behojat qiladigan narsa topa olmasa va sadaqa berish uchun uning ahvolidan boshqalarning xabarlari bo'lmasa hamda o'zi ham tilanib yurmaydigan kishidir»; «Har bir narsaning kaliti bor, jannatning kaliti miskin-faqirlarni sevishdir».
Faqir sahobiylar oralaridan bir kishini vakil qilib Payg'ambar alayhissalom huzurlariga yuborishdi. Vakil u zotga bunday dedi: «Meni ashobingizning faqirlari huzuringizga yuborishdi». U zot: «Senga va seni yuborganlarga marhabo! Ular men sevgan kishilardir», dedilar. Kelgan vakil istaklarini shunday bayon qildi: «Boylar mollari bo'lgani uchun haj qilishyapti. Juda ko'p xayrli ishlarni qilishyapti. Biz esa faqirlik orqasidan bularni uddalay olmayapmiz. Shuning uchun oxiratdagi mukofotimiz, xayrli amallarimiz oz bo'lib qoladimi, deb o'ylayapmiz. Meni sizga yuborgan faqirlar «bizning holimiz nima bo'ladi», deb so'rashdi. Faxri koinot bunday dedilar: «Faqirlarga mendan shuni yetkazginki, oxiratda erishadigan mukofotlarini o'ylab, bu dunyodagi mahrumiyat hollariga sabr qilsinlar. Chunki faqirlarning boylardan afzal uchta jihatlari bor:
1. Ularga bu dunyoda chekkan mashaqqat-qiyinchiliklari, dunyo ne'matlaridan bebahraliklari evaziga jannatda shunday ko'shk-par beriladiki, boshqalar u ko'shklarga dunyoda eng porloq yulduzlarga qaragandek mahliyo bo'lib qarashadi. Bu ko'shklar payg'ambarlar, shahidlar va faqir musulmonlar uchundir.
2. Faqirlarning hisoblari oson bo'ladi va ular boylardan oldinroq jannatga kirishadi.
3. Boy kishi sadaqa berib erishadigan savobga faqirlar: «Subhanallohi val hamdulillahi va la ilaha illallohu vallohu akbar», deb erisha olishadi. Faqirlar bu kabi zikr va tasbehlarni boylardan ko'proq aytishsa, boylarning pul va mollari bilan qozongan savoblariga shu aytgan zikrlari bilan erisha olishadi». 
Zunnun Misriy deydiki: «Bir kambag'al do'stim bor edi, olamdan o'tdi. Bir kuni tushimga kirdi. Undan: «Alloh sen bilan qanday yo'l tutdi?» deb so'radim. U shunday javob qaytardi: «Alloh: «Pastkash boyvachchalar uzatgan nonni olmaganing uchun gunohlaringni mag'firat etdim», dedi». Shu zotning yana bunday so'zi bor: «Ilm ahlidan bo'lmish har bir er ilmi ziyoda bo'lgani sayin mol-dunyoga nafrati kuchayib, uni tark etardi. Endi-chi? Bugun ilmi ko'paygani sari mol-dunyo muhabbati va talabi kuchaymoqda. Ilgari olim odam molini ilm yo'lida sarf etardi. Bugun-chi? U ilmi orqali mol-dunyo to'playdi. Ilgari ilm oluvchining botini va zohiri kuchga to'lardi. Hozir-chi? Uning botini ham, zohiri ham fasoddir».
Bishr Xofiy aytadi: «Faqirlar uch toifa bo'lishadi: birinchisi so'ramaydi, bersang olmaydi ham, bu toifa ruhoniyati oliy odamlardir, ular Allohdan so'rashsa Alloh beradi, Allohga qasam keltirishsa qabul bo'ladi. Ikkinchi toifa so'ramaydi, bersang oladi, bular o'rta qavm, Allohga tavakkul qilib yashashadi, bularga jannatda dasturxonlar yoziladi. Uchinchi toifa sabrni o'ziga qalqon qilganki, boshga hojat kelsa Allohga murojaat qiladi, O'zi singarilar yoniga chiqadi, haqiqatgo'yligi uning xizmatkoridir». Shu zotning mana bunday gaplari ham bor: «Shunday zamonlar keladiki, qoplab dunyo tentaklar qo'liga o'tib ketadi». Ishonmasangiz, atrofingizga bir nazar soling: behisob mol-dunyoga ega bo'lganlar aqlli, dono, taqvodor odamlarmi yoki aksinchami?
Abul Hasan Siriy bunday deganlar: «Hech kimdan hech narsa so'rama, hech kimdan hech nima olma, shunda birovga berishga hech nimang bo'lmaydi. Dunyoning turgan-bitgani ortiqchadir, lekin besh narsa bundan mustasno: non, suv, kiyim, uy va manfaatli ilm».
Shaqiq Balxiy faqirlikni yoqlab o'tgan shayxlardan. U aytadiki, «Dunyoga intilib o'lishdan saqlan, xotirjam bo'lginki, senga yozilgan rizq sendan o'zgaga berilmaydi. Banda faqirlikni ixtiyor etib, boylikdan qo'rqishi qanday bilinadi? U badavlat odam kambag'al bo'lib qolishdan qo'rqqanidek boyib qolishdan qo'rqadi va faqirlik holatini qo'rquv bilan saqlaydi. Faqirlikni saqlash faqirlikni Yaratganning in'omi deb tushunishdir. Boylardan chetda yur, chunki qalbingni ularga bog'lasang, ular bilan hamtovoq bo'lsang, ular itoatiga tushib qolib, Rabbingdan yuz o'girasan».
Muhammad ibn Bahrin ash-Shajiniy bunday degan edi: «Mol-mulkim ko'pligiga qaramay, faqirlikdan juda qo'rqar edim. Kunlardan bir kuni Abu Hafs Haddod menga: «Agar peshonangga faqirlik yozilgan bo'lsa, hech kim seni boy qila olmaydi», dedi. Bu gapni eshitganim zahoti faqirlik qo'rquvi qalbimni tark etdi».
Ba'zi kimsalarning kambag'allarni qo'l uchida ko'rsatishi, ularni nazarga ilmasligi, ular huzurida boyligi bilan kerilishi yoki kibrlanishi, insoniy munosabatlarda kambag'allardan ustunlik da'vo qilishi nodonlikdan, johillikdan boshqa narsa emas.
Mana shunday noxush holatlarga kelin olishda, qiz chiqarishda ayniqsa ko'proq duch kelinadi. Kelin axtarganlar boyroq xonadondan qiz olsam, o'g'limning kelajagi ta'minlanadi, qaynotasi yoki qaynonasi turmushda yosh oilani qo'llab turadi, degan bema'ni xayollarga borishadi. Qiz uzatadiganlar badavlat xonadonga uzatsam, yegani oldida, yemagani ketida, hech narsadan muhtojlik ko'rmay yuradi, degan rejalar tuzishadi. Bilishmaydiki, Alloh taoloning rizq taqsimlashda alohida hikmati, irodasi bor, birovga ko'proq, birovga ozroq rizq beradi.
«Nega kambag'alga qiz bermaysiz, bitta aybi goho och qoladi-da», deb so'radi bir dono kishi mahalladoshlaridan. Ularning chehrasida tasdiq ishorasini ko'rgach afsuslanib xitob qildi: «Yo'q, aksincha boyning xonadonida och qoladi. Qizingiz yurgan yo'lida yesa boy «nega turib yeyapsan», deb ko'z ochirmaydi, o'tirib yesa «nega o'tirvolib yeyverasan», deb tinchlik bermaydi. Ishonmasangiz, tekshirib ko'ring, barcha boylarning kelini oriq… Kambag'al esa faqirligim sezilib qolmasin, deya hali sinashta bo'lmagan kelinga nuqul ovqat tiqishtiradi».
Aksariyat badavlat kishilarning qizlari to'kinchilikda, farovonlikda, erka bo'lib ulg'aygani uchun ko'p hollarda oddiy, kamtarona yashaydigan xonadonlarga munosib kelin bo'lolmaydi. Sababi, odatda ularning qo'lini sovuq suvga urdirishmaydi, aytganini hamisha muhayyo qilishadi, qilini egri deyishmaydi, xullasi hamma aybu nuqsonlarini qilingan mo'l-ko'l seplar, shohona to'y marosimlari yopib ketadi, deb o'ylashadi. Aksincha, kambag'alroq oiladan kelin bo'lib tushgan qizlar esli-hushli, «oilam, erim, ro'zg'orim» deydigan, borgan joyiga toshday cho'kadigan, hammaning xizmatini qilib ko'nglini oladigan epli bo'lishadi. Faqat ularning kamxarjligini, qo'li kaltaligini betiga solmasangiz, arzimas mayda-chuyda deb izzat-nafsini koyitmasangiz, bo'ldi.
Shu o'rinda Hazrati Umarning sutchi ayolning halol qizini kelin qilganlari haqidagi go'zal bir rivoyatni keltirish o'rinlidir: Umar ibn Xattob Madina ko'chalarini aylanib yurganlarida bir voqeaning guvohi bo'ladilar. Bir xonadonda sutchi ayol bugun suti odatdagidan kamroq ko'ringani uchun unga biroz suv qo'shmoqchi bo'lar, uning qizi esa «Allohdan qo'rqmaysizmi?» deb uni bu gunoh ishdan qaytarar edi. Voqedan voqif bo'lgan Hazrati Umar ertasiga ertalab o'sha xonadonga borib, Allohdan qo'rquvchi, go'zal axloqli, yaxshi fazilatli va iffatli qizni o'g'liga xotinlikka so'radi. Butun musulmon olamining amiri o'g'lini faqir qizga, oddiy sutchining qiziga uylantirdi. O'sha pokiza kelindan shunday farzandlar dunyoga keldiki, ulardan biri bobosi kabi adolatni sevuvchi, Allohdan qo'rqadigan, tarixda «Ikkinchi Umar» nomini olgan, xalifalik qilgan yillari «eng saodatli va adolatli davr» sifatida tarixga kirgan Umar ibn Abdulaziz edi…
«Tazkirat ul-avliyo»da shunday naql qilingan: Shayx Hotami Asom Balx shayxlarining ulug'laridan edi. Bir kuni Hotam ayolidan:
– Men to'rt oylik safarga ketyapman. Shu to'rt oylik muddatga qancha nafaqa qoldirishimni istaysan? – deb so'radi. Ayoli bunday javob qildi:
– Tirik qolishimga yetgulik nafaqa qoldiring.
– Tirikliging va o'liming aslo mening qo'limda emas, Haq taoloning qo'lidadir, – dedi Hotam.
– Unday bo'lsa, mening rizqim ham sizning qo'lingizda emas, janobi Haqning qo'lidadir, – dedi xotin.
Hotamga bu so'z ma'qul keldi va xotinini duo qildi. Qo'shni xotinlar kelib ayolga: «Hotamdan nechun nafaqa so'ramading?» deyishdi. Xotin bunga javoban:
– U kishi ham men kabi rizq yeyuvchidir, berguvchi emasdir, – dedi.
Hofiz ibn Rajab ushbu voqeani qozi Abu Bakr Muhammad ibn Abdulboqiydan naql qiladi: «Men Makka shahrida faqirona hayot kechirar edim. Bir kuni ko'chada hamyon topib oldim. Uyga kelib ochib qarasam, ichidan bir shoda marvarid chiqdi. Bunaqasini umrimda ko'rmagan edim.
Qaytib ko'chaga chiqdim. Bir odam: «Men hamyonimni yo'qotib qo'ydim, kim topib olib qaytarib bersa, besh yuz dinor beraman», deb yurgan ekan. Shunda men: qornim och, hojatmandman, hamyonni berib evaziga pulni olamanu undan foydalanaman, deb o'yladim.
O'sha odamni chaqirdim. U uyimga kirgach, hamyonning va undagi marvaridning belgilarini so'radim, aniq aytib berdi, shunda unga hamyonini topshirdim. U besh yuz dinor pulni uzatdi, ammo men olmadim, to'g'rirog'i olishni ep ko'rmadim.
Oradan ancha vaqt o'tib, dengiz safariga chiqdim. Nogahon kemamiz halokatga uchrab, hamma suvga g'arq bo'ldi. Alloh taoloning irodasi bilan yolg'iz mengina bir parcha taxtaga yopishib, jon saqlab qoldim. Keyin bir orolga chiqib oldim va o'sha yerdagi masjiddan panoh topdim. Qur'onni chiroyli o'qishimni eshitib, odamlar oldimga kela boshlashdi. «Yozuvni ham bilasanmi?» deb so'rashdi. «Ha», dedim. Ular bola-chaqalari bilan kelib, mendan o'qish-yozishni o'rgana boshlashdi. Moddiy yordamlari tufayli men ham o'zimni tiklab oldim. Bir yetim qizlari bor ekan, bir kuni ular meni uylantirib qo'ymoqchi bo'lishdi. Avvaliga rozi bo'lmadim, qistayverishgach ko'nishga majbur bo'ldim.
To'y kuni…qizning bo'ynidagi marvaridga ko'zim tushib, hayratda qotib qoldim. U o'sha men topib olgan marvarid edi. Odamlar mening ahvolimga hayron… Ularga boshimdan o'tgan voqeani aytib berdim. Odamlar takbir aytib yuborishdi. So'ng bu qizning otasi o'sha hamyonini yo'qotgan kishi ekanini, u umrining oxirigacha: «Dunyoda hamyonimni qaytarib bergan yigitga o'xshagan sofdil kishini boshqa ko'rmadim, ey Alloh, meni yana o'sha yigitga ro'baro' qil, qizimni unga nikohlab beray», deb duo qilganlarini aytib berishdi…».

Muallif Ahmad MUHAMMAD


  • 3892
Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf

Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf Alloma, mufassir, mujaddid, faqih, muhaddis, mufassir, mutafakkir, murshid 20 Iyun 2022


Mualliflik huquqi to'g'risida

img

Turli narsalarning, masalan, kitob, maqola yozish, eshittirish, ko'rsatuv tayyorlash, ixtirolar qilish va shunga o'xshash narsalarlarning mualliflik huquqini-haqqini himoya qilish dunyo bo'yicha keng tarqalgan. Mana shu ma'noga Islomda qanday qaraladi?

MUALLIFLIK HUQUQI TO'G'RISIDA

Bismillahir Rohmanir Rohiym.

Bu savolga javob berishdan oldin shuni aytib o'tish kerakki, mualliflik haqqi, haqiyqatan, dunyo bo'yicha tan olingan haqq. Muallifning haqqini poymol qilishga hech kimning haqqi yo'q, balki bu narsa barcha davlatlarning qonuni bo'yicha 
jazoga tortiladigan jinoyat hisoblanadi. Islom diynida bunga qanday nazar bilan qaraladi? 
Javobni batafsil aytishdan oldin hozirgi kundagi ahvolimizga nazar solishimiz kerak. Ayniqsa, diynni mahkam tutishni da'vo qilayotgan, diyniy adabiyot va shunga o'xshagan narsalar bilan savdo qilayotgan jamoani, o'sha ishda ishtirok etadigan odamlarning holatini alohida ko'rish kerak bo'ladi. Chunki, bu sohada mualliflik haqqi nima ekanligini umuman e'tiborga olmaydigan odamlar 100 bo'lmasa ham 95 foizni tashkil qiladi. Ular: «Muallifning haqqi yo'q, kim qo'liga nima tushsa, shuni ko'paytirib sotsa, diynga xizmat qilayotgan bo'ladi», degan da'voni qilishadi. O'zlarini taqvodor qilib ko'rsatishadi, namoz o'qib, ro'za tutayotganlik da'vosini qilishadi, Xudoning yo'lida xizmat qilayotganlik da'vosini qilishadi, lekin o'zlaridan ko'proq Allohning yo'lida xizmat qilayotgan, kitob yozayotgan, kechalari uxlamasdan ko'zining nurini to'kib, yillar davomida yig'ib-terib, yozib, kitob holiga keltirib, bozorga qo'ygan yoki sotib o'z mehnatining samarasini biroz ko'rmoqchi bo'lgan kishilarning haqqini vahshiylarcha poymol etishadi. Qo'lga tushgan kitobni iloji boricha o'g'rilik yo'li bilan, suratini olib, ko'paytirib, sotishga harak'at qilishadi. Muallif bechora o'zi chop qildirgan kitobini sota olmay o'tiraveradi, ular o'g'irlikdan bo'lganligi va o'zlariga arzon yoki bepul tushganligi uchun, tezroq pul qilish maqsadida, xohlagan narxida sotib, muallifning haqqini poymol qilishadi.

Shuningdek, ovoz tasmalari, kompyuter disketlari va boshqalar savdosida ham mana shu holni ko'rish mumkin. Bularning hammasi juda ham noqulay bir holat, nihoyatda  og'ir musiybat hisoblanadi. Ana shu holat albatta musulmon ulamolarini ham tashvishga solgan 
va Makkai Mukarramadagi Islom Fiqhi akademiyasi mana shu masalani alohida ko'rib chiqishga majbur bo'lgan. Hozirgi kunimizning ko'zga ko'ringan katta ulamolari a'zo bo'lgan bu fiqh akademiyasida mualliflik haqqi to'laligicha, batafsil ko'rib chiqilganidan so'ng, musulmon ummatiga, mo'min-musulmonlarga qarata o'zlarining qarorlarini chiqarib, mualliflarning mualliflik haqqlari to'g'risidagi bayonotni berganlar. Ana shu bayonotda quyida biz so'zma-so'z tarjima qiladigan ma'nolar ifoda qilingan:

Bismillahir Rohmanir Rohiym.

«Ba'zi paytlarda muallif o'zining butun umrini bir foydali kitob ta'liyf qilishga sarflaydi. Va undan foyda ko'rish uchun nashr qiladi. Shunda boshqa bir odam kelib, haligi kitobdan bir nusxani oladi-da, hozirgi zamonda chiqqan oson vositalar orqali yo chop qiladi, yo suratga 
oldirib u ham sota boshlaydi. Uning sotishi, albatta, muallifning yo'lini to'sadi, unga qarshi bir odamga aylantiradi, ana shuning oqibatida haligi odam hech qanday ta'liyfga aralashmasdan, zahmatini chekmasdan, birovning mehnati samarasini ko'rishga o'tadi. Ba'zi 
birovlar bu kitobni bepul tarqatishlari ham mumkin. Lekin, ana shu bepul tarqatishi bilan u o'ziga shuhrat qozonadi, shuhrat qozonish yo'lida esa muallif bechoraning charchagani, horigani, qilgan mehnati, hatti-harak'atining hammasini zoega chiqaradi. Mana shu fikrni ixtiro qiluvchilar haqida ham aytish mumkin. Bunday narsalar bo'laverganidan keyin ilmli, zakovatli, kitob ta'liyf qilishga, ixtiro qilishga qudrati yetadigan odamlarning himmatlari pasayadi. Chunki, ular o'zlarining mehnatlari samarasini ko'rmaydilar, boshqalar uning mehnatini qo'lidan yulib, tortib oladilar va o'zlarining foydasiga ishlatadilar, tijorat qiladilar, muallifning yo'lini to'sadilar. Holbuki, u «tijoratchilar» bu kitobning yoki ixtironing dunyoga kelishida hech narsa sarflaganlari yo'q, buni xayollariga ham keltirmaganlar. Zamon o'zgarishi bilan, vaziyatlar ham o'zgardi, yangi-yangi narsalar chiqarildi, endilikda har kim o'zining qilgan mehnatining samarasini ko'rishi kerak. Muallif yoki ixtirochi ham o'zi ta'lif qilgan asari yoki ixtiro qilgan narsasining haqqdori bo'lishi vojibdir. Bu haqq ana shu muallifning shar'iy mulki hisoblanadi, biror kishi unga tajovuz qilmasligi kerak, uning iznisiz ko'chirmaslikga, chop qilmasligi, sotmasligi kerak. Ana shu narsalarning hammasi-kitob bo'lsin, boshqa bo'lsin, asosan, shariatga to'g'ri keladigan, zalolatga boshlamaydigan narsalar bo'lishi sharti bilan, albatta. Shuningdek, o'sha yozilgan narsani nashr qilgan noshir ham muallifning sherigi bo'la olmaydi, u faqat muallif nimaga ahdlashgan bo'lsa, shu ahdga haqqli xolos, boshqa narsaga haqqi yo'q. Muallifning iznisiz noshir kitobning mazmuniga o'zgartirish kiritishi mumkin emas yoki biron yerini boshqacha qilishga haqqi yo'q. Mualliflik haqqi meros bo'lib qoladi, ya'ni muallifning merosxo'rlariga haqq ham meros bo'lib qoladi. Ana shu narsalarning hammasi xalqaro shartnomalarda o'z aksini 
topgan, mana shu narsalarning hammasini mo'min-musulmonlar amalga oshirishlari kerak, shariatga xilof ishlarni qilmaslik lozim, bu narsalarning hammasini joyiga qo'yish vojib hisoblanadi».
Mana, mualliflik haqqi haqidagi Islom Fiqhi akademiyasi ulamolari chiqargan qaror. Bu qaror juda muhim bir hujjat hisoblanadi. Har bir mo'min-musulmon kimsa muallifning haqqini, ixtirochining haqqini hurmat qilishi kerak. Muallifning haqqini poymol qilish xuddi bir odamning bir joyga to'plab qo'ygan mol-mulkini o'g'irlash bilan barobar bo'ladi. Ana shuni o'g'irlab, olib chiqib sotib, pul qilgan odam qanchalik gunohkor bo'lsa, muallifning iznisiz undan berkitib, kitobini chop qilib yoki boshqa asarini boshqa uslub bilan ko'paytirib sotayotganlar birovning molini botil yo'l bilan yeyayotgan va Qiyomat kunida qorinlariga olovni yeydigan shaxslardan bo'ladi. Muallif iznisiz, o'g'irlikcha uning haqqini yulib olib, uning haqqini tortib olib savdo qilayotganlardan narsa sotib oladiganlar ham o'ylab qo'yishlari kerak. Chunki bizning shariatimizda o'g'irlangan, g'asb qilib tortib olingan mollarni sotib olishga ruxsat yo'q, ular harom bo'ladi.
Shuning uchun, ana shunday o'g'rilardan, muttahamlardan birovning haqqini tortib olganlarning mahsulotini sotib olishdan ham hazar qilish kerak. Balki asl nusxani, halol, ter to'kib, mehnat qilib, yillar davomida butun bilimini, aqlini, zakovatini, kuchini, qudratini sarflab asar yuzaga keltirgan insonning kitobini va boshqa mahsulotlarni sotib olib, o'shalardan foydalanilsa, savob yo'lida to'g'ri ish qilish baxtiga muyassar bo'linadi, hamma narsa halol-pok, yaxshi bir suratda amalga oshgan bo'ladi. Alloh subhanahu va taolo O'zi barchalarimizga insof-tafviq bersin, jumladan, mualliflarning, haqqdorlarning haqqini poymol qilib, o'zlariga oson mol, pul topish yo'liga kirib olganlarga ham insof bersin, hammamizni Allohning shariatiga amal qilib, halol, pok rizq bilan rizqlanib yurishimizda Alloh taoloning O'zi madadkor bo'lsin. Vallohu a'lam

Muallif Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf


  • 2803